rodzina

Wyjdź na słońce!

Ludzie, podobnie jak rośliny, potrzebują światła słonecznego dla zdrowego rozwoju. Niemowlęta i małe dzieci potrzebują go dla dobrego rozwoju struktury kostnej. Jednak zbyt dużo słońca też nie jest wskazane. Jak często i na jak długo dzieci powinny wychodzić na słońce? Pediatra Prof. Dr. Alfred Längler udziela odpowiedzi i porad.

Tylko światło słoneczne, a dokładniej promieniowanie UV zawarte w świetle słonecznym, pozwala dzieciom rozwijać ich szkielet. Zdrowe kości są warunkiem prawidłowej postawy i mocnego chodu. Po urodzeniu większość kości dziecka jest zbudowana z chrząstki, która twardnieje dopiero później. Właściwa mineralizacja kości zaczyna się, gdy dzieci przyjmują wapń i fosforan w pożywieniu. Te dwa ważne minerały są następnie włączane do chrząstek kości dzięki witaminie D.

"Niemowlęta i małe dzieci powinny być wystawione na działanie promieni słonecznych przez 30 do 60 minut dziennie - wystarczy, jeśli ich twarz zostanie wystawiona na świeże powietrze, w bezchmurny dzień".

Prof. Dr. med. Alfred Längler

Większość pokarmów zawiera tylko niewielką ilość witaminy D, chociaż jej większe ilości występują w oleju z wątroby i w mięsie tłustych ryb. My sami również możemy produkować witaminę D, w ilości jaka jest nam potrzebna. Odbywa się to za pomocą promieniowania UV, które uzyskujemy, gdy wystarczająco dużo promieni słonecznych oddziaływuje na naszą skórę.

Jeśli brakuje nam witaminy D, nasze kości nie mogą się prawidłowo rozwijać. U niemowląt znaczący niedobór witaminy D może prowadzić do krzywicy. Dlatego na przykład suplementy witaminy D są zalecane dla niemowląt w Niemczech. Podczas gdy mleko matki jest najlepszym pożywieniem dla niemowląt, zawiera ono tylko stosunkowo niewielką ilość witaminy D, a odżywki dla niemowląt produkowane komercyjnie muszą być wzbogacone witaminą D (do 15 μg lub 600 IU / litr).

Aby zapewnić odpowiednią ilość witaminy D w skórze, niemowlęta i małe dzieci powinny być wystawione na działanie promieni słonecznych przez 30 do 60 minut dziennie - wystarczy, jeśli ich twarz zostanie wystawiona na świeże powietrze, w bezchmurny dzień. Bezpośrednie działanie promieni słonecznych nie jest konieczne i oczywiście nie powinny one chodzić bez ubrania i narażać się na utratę ciepła.

Zbyt dużo światła słonecznego może mieć negatywne konsekwencje, szczególnie dla niemowląt i małych dzieci. W tym wieku skóra dziecka jest wciąż dość cienka i ma niewiele melanocytów (komórek skóry, które wytwarzają ochronną melaninę - pigment przyciemniający skórę). Oznacza to, że nawet stosunkowo krótki okres ekspozycji na słońce może powodować poparzenia słoneczne. Podobnie jak w innych oparzeniach, objawia się to poprzez zaczerwienienie skóry, a w skrajnych postaciach powoduje powstawanie pęcherzy. Poparzenie skóry w dzieciństwie może znacznie zwiększyć ryzyko późniejszego rozwoju raka skóry. Wynika to częściowo z faktu, że układ odpornościowy dziecka nie jest jeszcze w pełni rozwinięty i nie jest w stanie naprawić uszkodzeń komórek spowodowanych przez promienie słoneczne.

Nałóż krem przeciwsłoneczny swojemu dziecku

20
nie mniejszy niż
50
do

Przestrzegając kilku ważnych wskazówek, rodzice mogą pozwolić swoim dzieciom cieszyć się dobrodziejstwami światła słonecznego bez narażania ich na niepotrzebne i możliwe do uniknięcia ryzyko ekspozycji na słońce.

Im młodsze dziecko, tym ważniejsze jest to, żeby nie przebywało w palącym słońcu (szczególnie nie w godzinach południowych, między godziną 11 a 16).

• Skóra Twojego dziecka powinna być zawsze wystarczająco zakryta, z czapką przeciwsłoneczną (z ochroną szyi) i lekką bawełnianą odzieżą.

• Stosuj kremy przeciwsłoneczne z SPF 20 i wyższym, bez perfum i konserwantów.

• Na zewnętrzne części ciała takie jak uszy, nos i wierzch stóp należy stosować filtry przeciwsłoneczne ze szczególną dokladnością.

Nawet jeśli dzieci mają krem przeciwsłoneczny na skórze, nie oznacza to, że mogą pozostawać w bezpośrednim słońcu przez dłuższy czas. Jeżeli oparzenia słoneczne wystąpią pomimo zastosowania powyższych środków ostrożności, konieczne jest natychmiastowe i skuteczne leczenie.

Prof. Dr. med. Alfred Längler

Starszy lekarz w Klinice Pediatrii i Medycyny Młodzieży w Szpitalu Społeczności w Herdecke, Niemcy.

Dodatkowo jest profesorem Integracyjnej Pediatrii i Medycyny Młodzieży na Uniwersytecie Witten/ Herdecke.